Νίκος Μανωλάκος: Νύχτα βαθιά και η Κύπρος …μακράν!

Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, προκειμένου να μελετήσουμε την εξέλιξη του ζητήματος της Κύπρου μετά την παράνομη εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Νήσου, από τα τουρκικά στρατεύματα το 1974, θα καταλήξουμε στον τίτλο του άρθρου, τόσον ως προς την εξέλιξη, όσο και στην συμμετοχή των εμπλεκομένων αλλά και του διεθνούς παράγοντα.

·Υπάρχει ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του οποίου μεγάλο μέρος, κατέχεται παρανόμως, επί 47 έτη, από μια χώρα η οποία συνεργάζεται στενά με την ΕΕ και διαπραγματεύεται την είσοδο της σε αυτήν.

·Υπάρχει ένα κράτος, τρομοκράτης, που εμποδίζει χώρα μέλος της ΕΕ, να εκμεταλλευτεί, τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, με τη δύναμη των όπλων και τόσο η ΕΕ, όσο και ο διεθνής παράγων, αντιδρούν δια της της ρητορικής, κοινώς, σφυρίζουν αδιάφορα

-Το 2019, το Συμβούλιο Ασφαλείας επαναβεβαιώνει, την ισχύ των ψηφισμάτων 550/84 και 789/92 με ομόφωνη δήλωση, καλώντας να μη γίνουν ενέργειες στα Βαρώσια, οι οποίες να αντιτίθενται, στα πιο πάνω ψηφίσματα

·Ο πολιτικός σχεδιασμός και η συνεργασία των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, έχει εισέλθει σε περίοδο οιονεί αγρανάπαυσης και το κοινό μέτωπο των δύο χωρών παρουσιάζει ρωγμές.

·Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν, εδώ και ένα χρόνο, δείχνει τον εποικισμό της Αμμοχώστου και ο διεθνής παράγων βλέπει το δάχτυλο, ενώ η αντίδραση τους, εξαντλείται σε δηλώσεις του τύπου : ‘’Οι ενέργειες της Τουρκίας στην Κύπρο, δεν βοηθάν στη λύση του Κυπριακού’’ , δηλαδή με άλλα λόγια, ‘’Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί’’.

“δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουν ίσως κάποιο θάμα”

Στο διά ταύτα

·Με ευχολόγια, παρακλήσεις και επικλήσεις του διεθνούς παράγοντα δεν ιδρώνουν τα αυτιά των νεοθωμανών, που ονειρεύονται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

·Αν ο Ελληνισμός δεν είναι ενωμένος και δεν επιδεικνύει, καθημερινά, την αποφασιστικότητα του, να δώσει ΄΄μάχες΄΄ σε όλα τα πεδία και αν χρειαστεί να ‘’ματώσει’’, δεν πρόκειται να επιβιώσει.

Όσο για την Αμμόχωστο, θα είναι εκεί, πληγή ‘’χαίνουσα’’, για να θυμίζει την αδυναμία τη δική μας, αλλά και κυρίως, της διεθνούς κοινότητας να επιβάλλει το δίκαιο ενός λαού, που η πατρίδα του βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.