Βία και εγκληματικότητα : Yπάρχει ελπίδα για την μάστιγα της εποχής;

Βία και εγκληματικότητα : Yπάρχει ελπίδα για την μάστιγα της εποχής;

NEWS ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΓΕΙΑ

Της Χριστίνας Βλαχοπούλου*

christinavl@hotmail.com

Η Χριστίνα Βλαχοπούλου είναι Ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Συμβουλευτική, Κλινική & Κοινοτική Ψυχολογία.Αρθρογραφεί σε ελληνικούς και διεθνείς ιστότοπους και στο περιοδικό Τηλέραμα.Παράλληλα ασχολείται με την υποκριτική, την σκηνοθεσία και την συγγραφή σεναρίων.Συμμετέχει εθελοντικά΄σε εκστρατείες ενημέρωσης για την φιλοζωία και διεξάγει ενδυναμωτικές ομιλίες που αφορούν την ψυχική υγεία και την αυτοβελτίωση.

Βία και εγκληματικότητα : Yπάρχει ελπίδα για την μάστιγα της εποχής;

 Η βία και το έγκλημα κατακλύζουν την σύγχρονη ανθρωπότητα με απειλητικό ρυθμό. Ζούμε σε μια κοινωνία που το θύμα τροχαίου εγκαταλείπεται αιμόφυρτο στον δρόμο χωρίς δεύτερες σκέψεις, παιδιά βιάζονται απο τους ίδιους τους γονείς, άκακα ζώα που δικαιωματικά συνυπάρχουν μαζι μας στον πλανήτη κακοποιούνται και θανατώνονται συστηματικά, αμέτρητες ζωές θερίζονται με απίστευτη ευκολία και αναλγησία, άσκοπα και άδικα. Πλέον με την ευρεία χρήση του διαδικτύου καθημερινά εκτοξεύονται μπροστά στα μάτια μας σοκαριστικές τραγωδίες και περιστατικά βίας που τρομοκρατούν και οργίζουν.

Το θέμα όμως δεν είναι να μείνουμε σε διαπιστώσεις. Εξάλλου, κάθε άνθρωπος με σώας τας φρένας καταδικάζει το έγκλημα και θέλει να ζει σε ένα ασφαλές , πολιτισμένο, ευνομούμενο περιβάλλον.

Κάθε άνθρωπος με αντίληψη  καταγγέλει την ατιμωρησία και ζητά δικαιοσύνη και νομοθετικά μέτρα που μπορούν να τον προστατεύουν . Το σημαντικότερο  είναι να συνειδητοποιήσουμε το μερίδιο ευθύνης που αντιστοιχεί στον καθένα μας, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Για να φρενάρουμε την ηθική αποσύνθεση της κοινωνίας μας  απαιτούνται συντονισμένες  ενέργειες σε πολλαπλά επίπεδα.

 Ως κοινωνία οφείλουμε να μετακινηθούμε απο την αποστασιοποιημένη  παρατήρηση των γεγονότων και να ασχοληθούμε ενεργά με την πρόληψη και την θεραπεία του προβλήματος. Η οικογένεια έχει τεράστια ευθύνη καθώς εκεί διδάσκεται η αγάπη, η συμπόνια, η επικοινωνία, η υπευθυνότητα, ο σεβασμός για τον εαυτό μας  αλλά και  για τους άλλους. Το περιβάλλον κάθε ανθρώπου καλλιεργεί πρότυπα και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του.

Την ίδια ευθύνη φέρει και το σχολείο, το δεύτερο σημαντικό περιβάλλον στην ζωή ενός ανθρώπου. Εκεί λοιπόν, αντί να μεταφέρονται με τρόπο απαθή, διαδικαστικό, στείρες γνώσεις,  θα πρέπει να διαμορφώνονται συνειδήσεις , να προσφέρονται ερεθίσματα,  να καλλιεργείται η συλλογική συνείδηση και η αλληλεγγύη.

Εξίσου μεγάλη ευθύνη έχουν και  τα μέσα  μαζικής επικοινωνίας  και κοινωνικής δικτύωσης για τα στερεότυπα , τα συμφέρονται και τα πρότυπα που προωθούν , επιβραβεύουν και επιβάλουν.

Δείτε ακόμα:  Ψυχοκοινωνική στήριξη για τη νόσο Covid-19 προσφέρει η τηλεφωνική γραμμή 10306

Η επιθετικότητα και η βία μπορεί να είναι αιτία πολλών κοινωνικών παραγόντων  αλλά αυτό που θα πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι το πνευματικό ελλείμα που εμποδίζει  το άτομο να προσεγγίζει ηθικά, συναισθηματικά και αλτρουιστικά τον συνάνθρωπο. Η πολιτεία  έχει την δυνατότητα να  δράσει στοχευμένα προσφέροντας υπηρεσίες συμβουλευτικής/ ψυχοθεραπείας απο άκρη σε άκρη σε όλη την χώρα. Κάτι που μπορεί να προλάβει και να θεραπεύσει οχι μονο ψυχοπαθολογίες – ωρολογιακές βόμβες αλλά να βοηθήσει το άτομο να αποχτήσει αυτογνωσία και πνευματική καλλιέργεια, βγάζοντας το απο την άγνοια και τον ατομικισμό. 

Η κοινωνία μας πάσχει  κυρίως απο έλλειψη ενσυναίσθησης και αυτή η  ανεκτίμητη  ικανότητα να μπορεις να  μπεις στην θέση του άλλου και να τον συμπονέσεις, δεν μπορεί να καλλιεργηθεί  και να εκφραστεί απο ανθρώπους που δεν έχουν  υγιή ψυχισμό κι αξίες.

Κανείς δεν εξαιρείται απο την δράση.Η αδιαφορία και η σιωπή θεωρείται  μια απο της θλιβερότερες μορφές συνενοχής. Οταν κάποιος υποφέρει και κινδυνεύει  οφείλουμε να μην προσπεράσουμε ,  αλλά να καταγγείλουμε, να νοιαστούμε. Εγκαίρως. Ας  συνειδητοποιήσουμε οτι  η βία, η διαταραχή, ο πόνος του διπλανού μας , είναι και δικό μας πρόβλημα.Το σκοτάδι του συνάνθρωπου μας  αργά η γρήγορα απλώνεται σαν λεκές  σκεπάζοντας και μολύνοντας και την δική μας ζωή. 

Κατά βάθος όλοι ευχόμαστε αλλαγές , όλοι απαιτούμε λύσεις αλλά για κάποιο λόγο πιστεύουμε οτι αυτες τις αλλαγές πρέπει να τις κάνει κάποιος άλλος. Ομως, κόσμος  δεν θα αλλάξει ποτέ αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ο κόσμος θα αλλάξει μόνο όταν  αλλάξουν οι δικές μας συμπεριφορές και νοοτροπίες.

 

Σου άρεσε το άρθρο; Για ακόμα περισσότερα παρόμοια άρθρα:
Κάνε εγγραφή στο Google News.
Κάνε subscribe στο YouTube.
Ακολούθησε μας στο Facebook.
Ακολούθησε μας στο Twitter.

Το κουτούκι του παίδαρου

Newsroom | Pireas News